عجائب المخلوقات وغرائب الموجودات (شگفتیهای آفریدگان و موجودات) کتابی است در زمینه هیئت و جهانشناسی و علمالاشیا و شگفتیهای عالم خلقت، نوشتهٔ زکریا قزوینی. قزوینی این کتاب را نخست به زبان عربی نوشت و سپس خود نسخهای فارسی از آن تدوین کرد.
تاریخ نوشتن عجایبالمخلوقات را به سال ۶۷۸ هجری قمری مطابق با ۱۲۸۰ میلادی گزارش کردهاند. دستنوشتهٔ اصلی آن در حال حاضر در موزهٔ مونیخ آلمان موجود است. این کتاب به چندین زبان زنده دنیا ترجمه شدهاست.
کتاب شامل چهار مقدمه و دو مقاله است. مقالۀ اول در عُلویات؛ مقالۀ دوم در سُفلیات، که شامل عناصر و معدنیات، نباتات و حیوانات است. در مورد تمام کائنات روی زمین، بروج، ماهها، فصول سال، ستارگان، زمین، کوهها، دریاها، رودها، جانوران، و تمام موجودات دنیا سخن رفتهاست.
این کتاب نخستین بار به اهتمام ووستنفلد در ۱۸۴۸ در گوتینگن، و ترجمهٔ نیمی از آن توسط هرمان اته در ۱۸۶۸ در لایپزیگ به طبع رسیدهاست. در سال ۱۳۰۹ هجری قمری نیز در مصر به چاپ رسیدهاست. چاپ ترجمه فارسی کتاب در سال ۱۲۸۳ هجری قمری در لکناو بودهاست. همچنین ترجمه فرانسوی آن در سال ۱۸۰۵ در پاریس به زیر چاپ رفته و بعداً این کتاب به چند زبان دیگر مانندترکی، آلمانی، یونانی ترجمه و چاپ شدهاست.
این کتاب به زبان فارسی ترجمه شده و در تهران به سال ۱۲۶۴ ه.ق. طبع گردیدهاست. ترجمهٔ فارسی آن چند بار در تهران چاپ شدهاست.
تصاویری از کتاب:
برای دانلود چاپ قدیمی و سنگی این کتاب کلیک کنید:
دانلود عجایب المخلوقات چاپ سنگی و مصور
--------------------------
عجایب المخلوقات یک نسخه خطی و مصور هم دارد که تصاویر کوچک شده صفحاتی از آ ن در زیر آمده:
برای دانلود نسخه خطی و منحصر به فرد و مصور این کتاب هم به اینجا بروید :
دانلود نسخه خطی و مصور عجایب المخلوقات
درباره نویسنده کتاب:
زکریای قزوینی فرزند محمد (۶۰۰ - ۶۸۲)، جغرافیدان، دانشمند، تاریخنویس و فیلسوف ایرانیتبار قرن هفتم هجری قمری است. نام کامل وی زکریا بن محمد بن محمود قزوینی است و نسب او به مالک بن انس میرسد. او شاگرد اثیرالدین ابهری حکیم بزرگ ایرانی بود.
زکریای قزوینی به سال ۶۰۰ هجری قمری در قزوین متولد گردید. دوران کودکی را در زادگاه خود پشت سر گذاشت. در نوجوانی راه سفر را پیش گرفت و به شام رفت واز دارالعلم آن دیار بهره گرفت. سپس در دمشق با محیالدین ابن عربی برخورد نمود و پیرو طریقت صوفیانهٔ او گردید. بعد از مدتی از شام به عراق رفت. در دوران خلافت مستعصم عباسی منصب قضای واسط و حله را داشت. وی تا هنگام حملهٔ هولاکو به بغداد منصب قضا را به عهده داشت، و بعد از سقوط خلافت بغداد به دمشق بازگشت. وفات او به سال ۶۸۲ هجری قمری در دمشق بود.
مطالب مرتبط: